Als nieuw lid werd ik op een dinsdagavond door de huidige voorzitter Kees van der Lee, met wie ik op het podium zat, geattendeerd op de binnenkomst van een krasse, vrolijke oude baas met de woorden “Daar is Joop. Hij was 40 jaar voorzitter van deze vereniging en geridderd voor al het vrijwilligerswerk dat hij deed.”
Joop moet dus veel voor PJS betekend hebben en als medebeheerder van de PJS-website was ik een beetje verbaasd dat er op de PJS-website niets over hem te vinden was. Ik benaderde Joop met de vraag of hij bereid was wat meer over zich zelf te vertellen, bij hem thuis met als motiverende reden dat ik zou zorgen voor wat lekkers bij de koffie. En zo geschiedde.
Uitgerust met een blocnote, pen, iPhone en een vragenlijst mocht ik op 17 jan ’25 plaatsnemen aan de eettafel tezamen met Joop en zijn vrouw Ria.
Ik opende met “Wie is Joop?” en ik kreeg daarop een eenvoudig te raden: “Ik” met een brede grijns. Ik nodigde hem uit wat meer te vertellen dan dat en dat deed hij vervolgens.
Joop werd op 19 maart 1940 in het ziekenhuis te Den Bosch geboren. Zijn ouders kregen hem mee naar Vught met de opwekkende mededeling van de arts dat het kleine ventje het vrijwel zeker niet zou redden. Maar Joop was eigenwijs, zegt hijzelf nog steeds eigenwijs, en bleef leven. Joop hoopt over twee maanden de 85 aan te tikken.
Van de oorlogsjaren herinnert hij zich niet heel veel. Wel dat het gezin enkele weken moest onderduiken in het klooster, maar voor de verdere rest kijkt hij terug op een gelukkige jeugd,
Joop trouwde ruim 55 jaar geleden met Ria. Ze kregen samen 3 dochters die ook trouwden en de verantwoordelijkheid namen voor 5 kleinkinderen.
Tijdens het gesprek blijkt dat ook Ria veel voor PJS heeft betekend. Ze deed landelijk mee in de NTTB-competitie en ook haar naam is te vinden op diploma’s aan de zaal wand. Daarnaast was zij actief in hand- en spandiensten voor de vereniging, met een groot accent op het schoonhouden van de boel. Haar leeftijd en lichaam staat tafeltennissen en poetsen nu helaas in de weg
Op de vraag wat voor werk Joop in zijn werkzame leven deed antwoordde hij dat hij 39 jaar juridisch medewerker bij de PNEM was, alwaar je volgens de buitenwereld niet hoefde te werken :-).
Thuis hoeft Joop helemaal niks te doen omdat Ria (gelukkig?) ouderwets is opgevoed en zij, zoals dat toen hoorde als je trouwde, moest stoppen met werken met haar baan op het gemeentehuis. Joop wordt thuis dus super verwend door Ria, vindt hij. Hij hoeft alleen maar de kliko’s aan de weg te zetten en de tuin bij te houden. Ria is ook de chauffeur des huizes, want Joop heeft geen rijbewijs.
Joop is dus al 30 jaar met pensioen maar is nog steeds heel actief in het vrijwilligerswerk. Zo is hij samen met dochter Prisca twee middagen per week actief als begeleider in een opvanglocatie voor dementerenden. Zorgen dat de patiënten in beweging blijven.
Joop denkt dat hij het oudste lid van PJS is. Joop is niet het langste lid van PJS. Ook niet het langst. Die eer is weggelegd voor Johan Verdonk en de gebroeders Hans en Henk Romme, die alle drie vanaf de oprichting lid zijn.
Hobby’s? Er wordt diep nagedacht. Vrijwilligerswerk, tafeltennis, tuinieren en zonbestemmingen. Zonvakanties, veelal tezamen met Prisca en schoonzoon, alias clubgenoot en huidig secretaris Johan Kleijzen.
Ergeren doet Joop zich nergens aan. Ook heeft hij totaal geen vrees of zorgen. Hij kan ook met heel veel mensen goed opschieten. En zoals het een opa en oma betaamt: apetrots op kinderen en kleinkinderen.
“Oja,” eindigt hij mij een beetje gniffelend aankijkend “Ik ben erevoorzitter en ben in die hoedanigheid geen contributie verschuldigd, hihihihi …”.
Absoluut verdiend, Joop!